تاثیر گروه درمانگری شناختی- رفتاری بر ادارک عوامل استرس زا در بیماران مبتلا به سردردهای عودکننده

چکیده: زمینه و هدف: یک حادثه برای همه به یک اندازه، استرس زا نیست. ادراک فرد است که میزان استرس زا بودن آن رویداد را تعیین می کند. افراد مبتلا به سردرد در ارزیابی خود از رویدادها دچار مشکل هستند. این مطالعه با هدف بررسی اثر گروه درمانگری شناختی- رفتاری بر ادراک فراوانی عوامل استرس زا و ادراک ناخوشایند از این عوامل در افراد مبتلا به سردردهای عود کننده انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی از بین کلیه دانشجویان دختر دانشگاه شیراز، 20 نفر بر اساس مصاحبه تشخیصی و تشخیص نورولوژیست، به عنوان بیمار مبتلا به میگرن و سر درد تنشی (گروه بیمار) انتخاب شدند. همچنین 32 نفر از دانشجویان که از لحاظ رشته و دامنه سنی با گروه بیمار مشابه بودند، به عنوان گروه عادی (فاقد سردرد) انتخاب شدند. هر دو گروه به پرسشنامه عوامل استرس زا پاسخ دادند و در متغیرهای ادراک ناخوشایند از عوامل استرس زا و ادراک فراوانی عوامل استرس زا، مورد مقایسه قرار گرفتند. در بخش دوم پژوهش، گروه بیماران، به مدت 9 هفته، هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای در گروه شرکت کردند. آنها در طول دوره درمان در سه موقعیت پیش آزمون، میان آزمون (هفته پنجم) و پس آزمون (هفته نهم) مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری t مستقل و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ادراک ناخوشایند از استرس ها و ادراک فراوانی عوامل استرس زا در گروه مبتلا به سردرد بیشتر از افراد عادی بود (001/0p<). گروه درمانی شناختی- رفتاری به طور معنی داری به تغییرادراک ناخوشایند عوامل استرس زا و کاهش تعداد عوامل استرس زای ادراک شده، در افراد مبتلا به سردرد منتهی گردید (001/0p<). نتیجه گیری: گروه درمانگری شناختی- رفتاری، نقش مهمی در مهار سردرد دارد و ادراک بیماران مبتلا به سردرد را نسبت به خطرناک بودن عوامل استرس زا، تغییر می دهد.